پلی فنول ها، فراوان در کاکائو و شکلات لینت تلخ NO سنتاز اندوتلیال را فعال می کنند که منجر به تولید NO می شود که فشار خون را با ترویج اتساع عروق کاهش می دهد.
در واقع، پس از مصرف شکلات تلخ، اثرات آن شامل بهبود سرعت موج نبض و شاخص امتیاز آترواسکلروتیک، با شل شدن جداری شریان‌های بزرگ و گشاد شدن شریان‌های محیطی کوچک و متوسط است.
غلظت‌های بالاتر اپی‌کاتچین‌های پلاسما به آزادسازی وازودیلاتورهای مشتق از اندوتلیوم و افزایش غلظت پروسیانیدین‌های پلاسما کمک می‌کند که منجر به تولید بیشتر NO و فراهمی زیستی می‌شود.
پس از آزاد شدن، NO همچنین مسیر سنتز پروستاسیکلین را فعال می کند، که به عنوان یک گشادکننده عروق در همکاری با NO عمل می کند و در نتیجه به محافظت از ترومبوز کمک می کند.
علاوه بر این، خواص ضد التهابی و محافظ عروق پروستاسیکلین با توانایی آن در کاهش لکوترین های پلاسما افزایش می یابد.
یک متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده گزارش می‌دهد که مصرف شکلات حاد و مزمن و کاکائو به طور موثری باعث افزایش اتساع عروقی ناشی از جریان، کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و کاهش سطح انسولین سرم می‌شود.
در بزرگسالان جوان و سالم، مصرف روزانه 20 گرم شکلات کاکائوی بالاتر (90٪) برای یک دوره 30 روزه عملکرد عروق را با کاهش فشار شریان مرکزی بازویی و ترویج آرامش عروقی بهبود می بخشد.
یک مطالعه آینده نگر سوئدی مصرف شکلات (≥3-4 وعده در هفته) را با خطر کمتر سکته قلبی و بیماری ایسکمیک قلبی مرتبط دانست. از سوی دیگر، یک مطالعه آینده‌نگر بزرگ که داده‌های 83310 زن یائسه بدون بیماری‌های مزمن اصلی را بررسی می‌کرد، هیچ ارتباطی بین مصرف شکلات و خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب، سکته مغزی یا هر دو در ترکیب پیدا نکرد.
برعکس، افزایش خطر در میان زنان کمتر از 65 سال، در بالاترین پنجک مصرف شکلات وجود داشت، عدم ارتباط بین مصرف شکلات و خطر فیبریلاسیون دهلیزی نیز در گروه بزرگی از پزشکان مرد ایالات متحده گزارش شده است.
