این ادویه معمولی یکی از پایه های اصلی اکثر آشپزخانه ها است. چوب دارچین چینی که در خوراکی‌های شیرین و بلغور جو دوسر دلچسب و ترکیبی بی‌نظیر در وعده‌های غذایی خوش طعم است.
طعمی گرم و کمی تند دارد که به خوبی به انواع غذاها می‌خورد. حتی ممکن است شنیده باشید که می تواند به تعادل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند یا از بیماری آلزایمر جلوگیری کند.
با این حال، داستان دارچین کمی پیچیده تر است و بالقوه خطرناک است. انواع مختلفی از دارچین وجود دارد که همه آنها از پوست داخلی چندین گونه درخت همیشه سبز در جنس Cinnamomum به دست می آیند.
با این حال، دو نوع وجود دارد که به احتمال زیاد به صورت تجاری برای استفاده در محصولات غذایی در دسترس هستند: Cassia و Ceylon. رایج‌ترین نوع در حال حاضر در کانادا، و معمولاً در فروشگاه‌های مواد غذایی به عنوان «دارچین» برچسب‌گذاری می‌شود.
دارچین Cinnamomum cassia یا Cassia دارچین است. این عطر و طعم قوی، غنی و کمی تلخ دارد که آن را به گزینه ای ایده آل برای محصولات پخته شده سنگین تر تبدیل می کند و بسیار ارزان است.
همچنین ممکن است با دارچین Saigon یا Korintje برخورد کنید که هر دو از انواع دارچین Cassia هستند. Cinnamomum verum، که به آن دارچین واقعی یا دارچین سیلان نیز می گویند، نوع دارچین گران تر و پیدا کردن آن دشوار است.
سیلان طعمی سبک تر و شیرین تر از کاسیا دارد. از لحاظ تاریخی، سیلان در اروپا و آمریکای شمالی رایج‌تر بوده است، اما تغییر سیستم‌های تجاری به سمت دارچین کاسیا رفته است.
اکثر دستور العمل های سنتی اروپا و مکزیک که به دارچین نیاز دارند از دارچین سیلان استفاده می کنند و برای طعمی معتبر به این نوع نیاز دارند.
