با تمرکز بر محصولات کفش چرم طبی، مطالعات ادبیات مختلفی برای ترویج مفهوم پایداری زیست محیطی در این بخش صنعتی توسعه یافته است.
هروا، آلوارز و روکا (2011) روشی را برای ترکیب ردپای اکولوژیکی و ارزیابی خطرات محیطی برای توسعه کفش چرم طبیعی مردانه کودکانه پایدار و ایمن ارائه کردند.
لوکسیمون و جیانگ (2016) با تجزیه و تحلیل تأثیر بر طول عمر محصول، نقش ویژگی‌های مناسب و راحتی را در تأثیر محیطی محصولات کفش بررسی کردند.
کانیاتو و همکاران (2012) مطالعه ای را برای روشن کردن مهم ترین محرک ها و رایج ترین شیوه های مورد استفاده برندهای بین المللی برای بهبود پایداری محیطی ارائه کرد.
تاتانو و همکاران (2012) خصوصیات شیمیایی/فیزیکی ضایعات تولید کفش مردانه چرم طبیعی (عمدتاً منشأ پردازش مصنوعی) را مشخص می کند و استفاده مجدد از آنها را به عنوان کودهای آلی نیتروژن خاک (مشتق شده از ضایعات چرم دباغی شده گیاهی) بررسی می کند.
همچنین، پایان عمر کفش توسط چندین مطالعه برای درک فرصت های مربوط به بازیافت مواد (لی و رحیمی فرد 2012) و تولید مجدد (Dissanayake و Sinha 2015) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
توجه خاصی توسط محققان در صنعت چرم (چودوری و همکاران 2018؛ مکتادیر و همکاران 2018)، بخش کلیدی از SC کفش چرم زنانه اسپرت، معطوف شده است.
به عنوان مثال، باوان، رائو و نایر (2008) یک روش جدید پردازش چرم را بر اساس یک رویکرد بیوشیمیایی توسعه دادند تا تقاضای اکسیژن شیمیایی در فاضلاب تولید شده توسط دباغ‌خانه‌ها را کاهش دهند. چن، لین و لی (2014) مطالعه ای در مورد ردپای کربن چرم آنیلین در سناریوی گهواره به دروازه ارائه کردند.
کیلیچ و همکاران (2018) ردپای کربن شرکتی یک کارخانه چرم‌سازی در ترکیه را ارزیابی کرد و کشف کرد که بیشتر تأثیرات ناشی از دفن زباله‌های جامد و برق/سوخت مورد نیاز در طول مراحل مختلف پردازش است.
کانال های Milà I و همکاران. (2002) از ارزیابی چرخه زندگی (LCA) برای بررسی بحرانی ترین نقاط داغ در چرم گاو دباغی شده با کروم استفاده کرد
- منابع:
- تبلیغات:
