انکارناپذیر است که استرس می‌تواند چندین رفتار خوراک ماهی تیلاپیا از جمله جستجوی غذا، یافتن یا گرفتن طعمه را مختل کند (16، 55، 56)، که منجر به کاهش رشد در چندین گونه ماهی می‌شود.
ماهی ها در شرایط استرس زا در مقایسه با ماهی های بدون استرس کمتر غذا می خورند و رشد کندی دارند. حتی زمانی که میزان مصرف غذا در ماهی حفظ می شود.
این شرایط به عنوان متقاعد کننده کاهش راندمان تبدیل خوراک مصرفی شناخته شده است که منجر به کاهش نرخ رشد می شود.
مثلا؛ تحقیقات لی و همکارانش نشان داد که استرس فیزیکی حاد ناشی از تمیز کردن یک یا سه بار در هفته، سطوح تغذیه روزانه و تجمعی و راندمان تبدیل خوراک را به طور قابل توجهی در ماهی باس کاهش می دهد.
علاوه بر این، این عوامل استرس زا برای تنظیم کنترل اتحاد رشد غدد درون ریز در ماهی ها مانند ترشح هورمون رشد هیپوفیز، در میان دیگران شناخته شده اند.
و یا در طول دوره سازگاری دمایی که مخصوص یک گونه خاص است حفظ می شود. از سوی دیگر، زمانی که دما کمی کاهش می یابد، ماهی با دما سازگار می شود و سرعت تغذیه خود را برای مدت کوتاهی حفظ می کند.
همچنین مشخص شده است که قبل از رسیدن به حداکثر/حداقل دمای بحرانی یک گونه، اشتها را از دست می دهد، متوقف می شود و در نهایت تغذیه را متوقف می کند.
همچنین، تحقیقات انجام شده بر روی هامور خال قرمز نشان داد که وقتی دمای آب در حدود 25 درجه سانتیگراد است، سطح تغذیه و هضم آن افزایش می یابد.
با این حال، باید در نظر گرفت که هنگامی که دمای بهینه یک گونه ماهی خاص می رسد و/یا بیشتر می شود، منجر به کاهش تدریجی رفتار تغذیه می شود.
