وقتی صحبت از تیشرت مردانه مخمل و استایل به میان می آید، نظرات اغلب به دو دسته تقسیم می شوند.
مردانی هستند، اکثریت قریب به اتفاق آنها، که تی را به عنوان یکی از لوازم اصلی کمد لباس می بینند که تقریباً برای هر موقعیتی مناسب است و می توان آن را بدون هیچ فکری پوشید.
پس از آن، سنت‌گراها، کم تعداد، اما خوش صدا، هستند که احساس می‌کنند تی‌شرت‌ها کاملاً نوجوان و شلخته هستند و هرگز نباید بیرون از باشگاه یا دور از ساحل پوشیده شوند.
من می خواهم یک راه میانه را پیشنهاد کنم: تی شرت به عنوان یک لباس کلاسیک و همه کاره مناسب برای پوشیدن در برخی موارد، اما نه. همچنین به من اجازه دهید پیشنهاد کنم که حتی اگر تی‌شرت‌ها جزء اصلی کمد لباس افراد باشند، راه‌هایی برای پوشیدن بهتر و بدتر آنها وجود دارد.
امروز ما نکات این رویکرد شیک و عقل سلیم را در مورد سه راهی پوشش خواهیم داد و چگونگی، زمان و مکان را بررسی خواهیم کرد. به بهترین راهنمای لعنتی تی شرت های مردانه در اینترنت خوش آمدید.
در حالی که تی‌شرت‌ها حس کاملاً مدرنی دارند، منشأ آنها به عنوان زیرپیراهن به بیش از یک قرن پیش بازمی‌گردد.
تی‌شرت‌ها نام خود را از تی‌شکلی گرفته‌اند که از بدنه جعبه‌ای و آستین‌های متصل به آنها تشکیل شده است. و چنین لباس های T شکل به قرن ها پیش باز می گردد. این لباس‌های زیر که در اصل از پشم یا ابریشم ساخته می‌شدند، اغلب تمام بدن را می‌پوشاندند، برای جذب عرق طراحی شده بودند و به عنوان مانعی بین پوست مرد و لباس‌های گران‌تری که او می‌خواست از کثیفی‌های بدن محافظت کند، استفاده می‌شد.
در طول انقلاب صنعتی، پیشرفت‌ها در بافندگی و تولید پارچه‌های پنبه‌ای، لباس‌های زیر را به وجود آورد که تنفس و تناسب بیشتری نسبت به پیشروهای غالباً گشاد و خشن خود داشتند (اگرچه این لباس‌ها مانند تی‌های امروزی نرم و خنک نبودند).
«تی‌شرت‌ها» در قرن نوزدهم معمولاً به شکل تاپ‌ها تا کت و شلوارهای دو تکه‌ای که مردان زیر لباس‌های خود می‌پوشیدند، می‌گرفتند، که معدنچیان و کارگران بارانداز هنگام کار به تنهایی با شلوار می‌پوشیدند.
