زغال هنرمندان پودر ذغال ریما است که به عنوان یک رسانه هنر خشک استفاده می شود. هم از زغال فشرده که توسط صمغ یا چسب موم در کنار هم نگه داشته می شود.
و هم از چوب های زغال چوب چوب های چوبی که در کوره بدون هوا سوزانده شده اند استفاده می شود. علائمی که روی کاغذ از خود به جا می گذارد نسبت به سایر رسانه ها مانند گرافیت بسیار کمتر دائمی است.
بنابراین خطوط را می توان به راحتی پاک و ترکیب کرد. زغال می تواند خطوطی ایجاد کند که بسیار روشن یا به شدت سیاه هستند. محیط خشک را می توان تقریباً روی هر سطحی از صاف تا بسیار درشت اعمال کرد.
فیکساتورها با نقشه های زغال چوب برای محکم کردن موقعیت برای جلوگیری از پاک شدن یا مالش گرد و غبار زغال چوب استفاده می شوند.
روشی که برای خلق ذغال هنرمندان به کار می رود مشابه روشی است که در زمینه های دیگر مانند تولید باروت و سوخت پخت و پز استفاده می شود. نوع مواد چوبی و روش آماده سازی امکان تولید انواع و بافت های زغال چوب را فراهم می کند.
زغال چوب به عنوان یک رسانه هنری انواع و کاربردهای مختلفی دارد، اما انواع متداول آن عبارتند از: فشرده، تاک و مداد.
زغال انگور چوب زغالی بلند و نازکی است که حاصل سوزاندن درختان انگور در کوره بدون هوا است. در سایه های خاکستری می آید.
زغال بید چوب زغالی بلند و نازکی است که حاصل سوختن چوب بید در کوره بدون هوا است. رنگ آن از زغال تاک تیره تر است.
خواص قابل جابجایی زغال بید و تاک، از طریق گردگیری و پاک کردن، مورد علاقه هنرمندان برای ساخت طرح های اولیه یا ترکیب بندی های اولیه است. این همچنین باعث می شود چنین زغالی برای ایجاد تصاویر دقیق مناسب نباشد.
زغال چوب فشرده همچنین به عنوان چوب زغال چوب شناخته می شود به شکل یک بلوک یا یک چوب است. شدت سایه با سختی تعیین می شود.
مقدار صمغ یا چسب‌کننده‌های مومی که در طول فرآیند تولید استفاده می‌شود بر سختی تأثیر می‌گذارد، نرم‌تر و باعث ایجاد لکه‌های شدید سیاه می‌شود، در حالی که سفت‌تر، نشانه‌های روشن‌تری ایجاد می‌کند.
